آیه 28 سوره انفال

وَ اعْلَمُوا أَنَّما أَمْوالُكُمْ وَ أَوْلادُكُمْ فِتْنَةٌ وَ أَنَّ اللَّهَ عِنْدَهُ أَجْرٌ عَظِيمٌ «28»

وَ اعْلَمُوا أَنَّما أَمْوالُكُمْ وَ أَوْلادُكُمْ فِتْنَةٌ: و بدانيداى مؤمنان حقا و يقينا اينست و جز اين نيست كه مالهاى شما و اولادان شما محنتى‌اند از خداى تعالى كه بدان شما را آزمايش فرمايد. پس بايد كه حب آنها سبب نشود بر خيانت و موجب اثم و عقاب شما نگردد و مانند ابو لبابه. احمد انطاكى گويد: حق تعالى مال و فرزند را فتنه فرمود تا از فتنه به يك سو شويم، و ما پيوسته آن فتنه را زياده‌

«1» اصول كافى، جلد 2، كتاب الايمان و الكفر، صفحه 4، 1، حديث 2.

جلد 4 صفحه 328

مى‌كنيم.

جوان و پير كه در بند مال و فرزندند

نه عاقلند، كه طفلان ناخردمندند

وَ أَنَّ اللَّهَ عِنْدَهُ أَجْرٌ عَظِيمٌ‌: و بتحقيق خداى تعالى نزد او است اجرى بزرگ، پس بطلبيد، و بطلب آن سعى نمائيد كه ثواب جزيل و اجر جميل است، و زنهار به مال و فرزند مفتون نشوى كه سبب آزمايش و اختبار است.

تنبيه: حق تعالى در اين آيه شريفه بيان فرمايد كه: من، اختبار خلقان فرمايم به مال و اولاد، تا متبيّن گردد آنكه راضى به قسم او است. و اين اختبار نه براى عدم علم او باشد، نعوذ باللّه، بلكه براى تعلق علم به معلوم، و كشف و تبين و ثبوت نزد مكلف و اتمام حجت است، و الّا ذات احديت علام الغيوب احاطه علميه دارد به تمام موجودات از ذره تا درّه و از ثرى تا ثريا و هيچ چيز از علم ازلى معزوب نيست، و لكن به جهت آنست كه تا ظاهر شود افعالى كه به آن مستحق ثواب و عقاب گردند. به اين معنى اشاره است فرمايش حضرت امير المؤمنين عليه السّلام در نهج البلاغه:

لا يقولنّ احدكم: اللّهمّ انّى اعوذ بك من الفتنة لأنّه ليس احد الّا و هو مشتمل على فتنة، و لكن من استعاذ فليستعذ من مضلات الفتن فانّ اللّه يقول:

«و اعلموا انّما اموالكم و اولادكم فتنة» و معنى ذلك انّه سبحانه يختبرهم فى الاموال و الاولاد ليتبيّن السّاخط لرزقه و الرّاضى بقسمه، و ان كان سبحانه اعلم بهم من انفسهم و لكن لتظهر الافعال الّتى بها يستحقّ الثّواب و العقاب، لأنّ بعضهم يحبّ الدّكور و بكره الاناث و بعضهم يحبّ تثمير المال و يكره انثلام الحال. «1» بايد نگويد هيچكس از شما كه خدايا پناه مى‌برم به تو از فتنه، زيرا هيچكس نيست مگر آنكه مشتمل باشد بر فتنه و بليه، و لكن مستعاذ بايد استعاذه نمايد از فتن مضلّه. چه حق تعالى فرمايد: «محقق دانيد و يقين كنيد كه اموال و اولاد شما فتنه است».، بعد بيان فرمايد در معنى آن كه خداوند سبحان آزمايش‌

«1» نهج البلاغه، حكمت 93.

جلد 4 صفحه 329

فرمايد ايشان را در اموال و اولاد تا مبين شود كسى كه ساخط است به روزى او، و آنكه راضى باشد به قسمت او، و اگرچه حضرت سبحان عالم است به ايشان از نفوس آنان، و لكن براى آنست كه ظاهر شود افعالى كه به آن مستحق شوند ثواب و عقاب را، زيرا بعضى دوست دارند پسر را و كراهت دارند دختر را، و بعضى دوست دارند زيادتى مال را و كراهت دارند نقصان حال را.

يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا تَخُونُوا اللَّهَ وَ الرَّسُولَ وَ تَخُونُوا أَماناتِكُمْ وَ أَنْتُمْ تَعْلَمُونَ «27» وَ اعْلَمُوا أَنَّما أَمْوالُكُمْ وَ أَوْلادُكُمْ فِتْنَةٌ وَ أَنَّ اللَّهَ عِنْدَهُ أَجْرٌ عَظِيمٌ «28»

ترجمه‌

اى كسانيكه ايمان آورديد خيانت مكنيد با خدا و پيغمبر و خيانت ميكنيد امانتهاتانرا و شما ميدانيد

و بدانيد جز اين نيست كه اموالتان و اولادتان بلا است و آنكه خداوند نزد او مزدى است بزرگ.

تفسير

در مجمع از صادقين عليهما السلام نقل نموده كه نازل شده است در باره أبو لبابة انصارى چون پيغمبر (ص) يهود بنى قريظه را بيست و يك شب محاصره فرموده بود و آنها طلب صلح نمودند بهمان نحو كه بنى نضير كه دسته ديگر از يهود بودند صلح كرده بودند كه بروند در اذرعات و اريحا از بلاد شام و پيغمبر (ص) قبول نفرمود مگر آنكه راضى شوند بحكم سعد بن معاذ در باره آنها پس تقاضا نمودند كه حضرت رسول (ص) أبو لبابة را نزد آنها بفرستد تا با او مشورت نمايند و او خيرخواه آنها بود چون عيال و اولاد و اموالش در دست آنها بود و حضرت اجابت فرمود و أبو لبابة را نزد آنها فرستاد و چون از او پرسيدند

جلد 2 صفحه 524

كه بحكم سعد بن معاذ راضى شويم يا نه أبو لبابة با انگشت بگلوى خود اشاره نمود براى آنكه بفهماند حكم سعد قتل است پس جبرئيل نازل شد و اين آيه را آورد و أبو لبابة فهميد كه خيانت بخدا و پيغمبر (ص) نموده و پشيمان شد و خود را بستون مسجد بست و قسم باد كرد كه چيزى نخورد و نياشامد تا بميرد يا توبه‌اش قبول شود و هفت روز به اين بود تا آنكه بيهوش افتاد و توبه‌اش قبول شد و او را خبر دادند گفت قسم بخدا خود را نگشايم تا آنكه پيغمبر (ص) بدست خود مرا بگشايد و آنحضرت ملتمس او را اجابت فرمود و خواست براى كفّاره اين گناه تمام اموال خود را بفقرا دهد پيغمبر (ص) فرمود ثلث مالت را بده كافى است و قمى ره از امام باقر (ع) نقل نموده كه خيانت با خدا و پيغمبر (ص) معصيت آندو است و اما خيانت در امانت پس هر انسانى مأمون است بر چيزيكه خدا واجب فرموده است بر او حقير عرض مى‌كنم شايد مراد از معصيت آندو معصيت پيغمبر در احكام شخصيّه آنحضرت باشد كه جزء دين نيست و چون اطاعت آنحضرت را خداوند واجب فرموده معصيت او معصيت خدا است مانند وجوب اطاعت پدر و معصيت خداوند در احكام دينيّه خيانت در امانت است چون دين امانت الهيّه است در نزد اهل آن و محتمل است مراد از خيانت با خدا و رسول مخالفت اوامر و نواهى آندو و خيانت با حوزه و مملكت اسلامى باشد مانند آنكه با اجانب سازش و كشف اسرار مسلمانان را نزد آنها نمايند و مراد از خيانت در امانات خيانت در امانات اشخاص اعم از نفوس و اعراض و اموال آنها باشد لذا اضافه بآنها شده است چون آنهم حرام و قبيح عقلى است و محتمل است هر دو خيانت بيك معنى باشد و فرمايش امام باقر (ع) هم اشاره باين باشد يعنى خيانت با خدا و پيغمبر مكنيد با آنكه خيانت ميكنيد در اينصورت با امانات خودتان كه احكام الهى باشد چون اطاعت آندو واجب و معصيتشان حرام است و شما ميدانيد كه معصيت آندو خيانت با امانت الهيّه است و آن حرام و ممنوع است شرعا و عقلا و بنابر اين تخونوا منصوب است و مفعول معه ميباشد چون واو بمعنى مع است و محتمل است و او عاطفه باشد و تخونوا مجزوم بلا ناهيه و بنابر اين معنى واضح است و بدانيد محقّقا اموال و اولاد شما ابتلا و امتحان الهى است از براى شما چون شما را از ياد خدا غافل ميكند و معلوم ميشود كه محبّت خدا در شما رسوخ دارد يا آنها چنانچه نسبت بابو لبابه شد و بدانيد كه صلاح دنيا و آخرت در ترجيح جانب محبت خدا است چون در بساط قرب او اجر عظيم است و از جانب آنها جز زحمت و خسارت نيست‌

جلد 2 صفحه 525

و در مجمع از امير المومنين عليه السلام نقل نموده كه هيچ يك از شما نگوئيد خدايا پناه مى‌برم بتو از فتنه چون كسى نيست كه مشغول به فتنه نباشد بلكه در وقت استعاذه پناه ببريد بخدا از مضلّات فتن چون خدا فرموده جز اين نيست كه اموال و اولاد شما فتنه است ..

وَ اعلَمُوا أَنَّما أَموالُكُم‌ وَ أَولادُكُم‌ فِتنَةٌ وَ أَن‌َّ اللّه‌َ عِندَه‌ُ أَجرٌ عَظِيم‌ٌ «28»

و بدانيد اي‌ مؤمنين‌ منحصرا اموال‌ ‌شما‌ و اولاد ‌شما‌ امتحان‌ ‌شما‌ ‌است‌ و محققا خداوند نزد ‌او‌ اجر و مزد بسيار ‌با‌ عظمت‌ ‌است‌.

امتحانات‌ الهي‌ بسيار ‌است‌ و ‌اينکه‌ انحصار ‌که‌ ‌از‌ كلمه‌ انّما استفاده‌ ميشود نه‌ انحصار امتحانات‌ باموال‌ و اولاد ‌باشد‌ بلكه‌ انحصار اموال‌ و اولاد ‌است‌ ‌براي‌ امتحان‌ باصطلاح‌ ‌هر‌ گردو گرد ‌است‌ نه‌ ‌هر‌ گردي‌ گردو ‌است‌ رياست‌ و جاه‌ و منصب‌ و كليه‌ نعم‌ الهي‌ و بليات‌ و طول‌ عمر و صحت‌ بدن‌ و اعضاء و جوارح‌ و مرض‌ و فقر و ‌غير‌ اينها تماما امتحان‌ ‌است‌ و البته‌ خداوند ‌هر‌ بنده‌ ‌را‌ بنحوي‌ ‌که‌ ميداند امتحان‌ ميفرمايد بايد ‌از‌ ‌خدا‌ خواست‌ ‌که‌ ‌اينکه‌ امتحانات‌ موجب‌ اضلال‌ بنده‌ نشود ‌که‌ تعبير بمضلات‌ الفتن‌ ميكنند أَ حَسِب‌َ النّاس‌ُ أَن‌ يُترَكُوا أَن‌ يَقُولُوا آمَنّا وَ هُم‌

جلد 8 - صفحه 106

لا يُفتَنُون‌َ وَ لَقَد فَتَنَّا الَّذِين‌َ مِن‌ قَبلِهِم‌ فَلَيَعلَمَن‌َّ اللّه‌ُ الَّذِين‌َ صَدَقُوا وَ لَيَعلَمَن‌َّ الكاذِبِين‌َ عنكبوت‌ ‌آيه‌ 1 و 2، لذا ميفرمايد وَ اعلَمُوا بعلم‌ اليقين‌ ‌که‌ قابل‌ هيچگونه‌ شك‌ و ريبي‌ نباشد انّما ‌از‌ ادات‌ حصر ‌است‌ و شامل‌ جميع‌ مؤمنين‌ ميشود اموالكم‌ جمع‌ مضاف‌ افاده‌ عموم‌ ميكند ‌که‌ شامل‌ جميع‌ اموال‌ ميشود و كذا و اولادكم‌ دختر، پسر، بلا واسطه‌، ‌مع‌ الواسطه‌، كم‌ و زياد تماما فتنة و امتحان‌ ‌شما‌ ‌است‌ ‌اگر‌ بدستور الهي‌ و بمصارف‌ مشروعه‌ صرف‌ كرديد ‌در‌ تربيت‌ اولاد و صرف‌ مال‌ ‌در‌ طرق‌ مشروعه‌ و ‌خود‌ ‌را‌ نباختيد و ‌آنها‌ ‌را‌ وسيله‌ ظلم‌ و تعدي‌ و فسق‌ و فجور قرار نداديد همين‌ اموال‌ و اولاد باعث‌ سعادت‌ و رستگاري‌ ‌شما‌ خواهد شد چنانچه‌ ميفرمايد وَ أَن‌َّ اللّه‌َ عِندَه‌ُ أَجرٌ عَظِيم‌ٌ عبادات‌ ماليه‌ بسيار ‌است‌ صله‌ رحم‌، اعانت‌ فقراء، اداء زكاة و اخماس‌ و كفارات‌ و حقوق‌ و اعلاء كلمه‌ اسلام‌ و ترويج‌ دين‌ و مصارف‌ حج‌ و زيارات‌ و صدقات‌ جاريه‌ و بناء مساجد و مدارس‌ و درمانگاه‌ و ‌غير‌ اينها تماما اجر عظيم‌ دارد، و همچنين‌ اولاد و احفاد صالحه‌ بسا ‌تا‌ قيامت‌ ‌براي‌ ‌او‌ نفع‌ دارد و مثل‌ نشر كتب‌ ديني‌ و كتابت‌ و طبع‌ ‌آنها‌ و ‌اگر‌ تمكن‌ مالي‌ ندارد بزبان‌ ‌ يا ‌ قلم‌ ‌ يا ‌ بدست‌ اعانت‌ ‌در‌ ‌اينکه‌ امور كند و سبب‌ شود ‌که‌ ديگران‌ موفق‌ شوند آنهم‌ ‌در‌ ثواب‌ مباشرين‌ شريك‌ خواهد شد و اجر عظيم‌ دارد.

]

(آیه 28)- در این آیه به مسلمانان هشدار می‌دهد که مواظب باشند علاقه به امور مادی و منافع زود گذر شخصی پرده بر چشم و گوش آنها نیفکند و مرتکب خیانتهایی که سرنوشت جامعه آنها را به خطر می‌افکند نشوند، می‌گوید: «و بدانید اموال و اولاد شما وسیله آزمایش و امتحان شما هستند» (وَ اعْلَمُوا أَنَّما أَمْوالُکُمْ وَ أَوْلادُکُمْ فِتْنَةٌ).

باید اگر یک روز لغزشی از ما سر زد «ابو لبابه» وار در مقام جبران لغزش برآییم و حتی اموالی که سبب چنین لغزشی شده است در این راه قربانی کنیم.

و در پایان آیه به آنها که از این دو میدان امتحان پیروز بیرون می‌آیند بشارت می‌دهد که: بدانید «پاداش بزرگ نزد پروردگار است» (وَ أَنَّ اللَّهَ عِنْدَهُ أَجْرٌ عَظِیمٌ)

.هر قدر عشق به فرزند بزرگ جلوه کند، و هر اندازه اموالی که مورد نظر

ج2، ص146

است زیاد و مهم و جالب باشد، باز اجر و پاداش پروردگار از آنها برتر و عالی‌تر و بزرگتر است.